Z wdzięczności dla Maryi… 46-letnia Justyna Lijka z Malborka z wykształcenia jest historykiem sztuki. Od 20 lat pracuje w muzeum, a od 9 lat jest szczęśliwą mężatką, mamą 6-letniego Jasia. Jest także aktywną członkinią duchowej rodziny Apostołów Fatimy. Oto jej świadectwo.
Przez znaczną część mojego życia pragnęłam doczesnego sukcesu, uznania w pracy i materialnych gadżetów, ale wokół mnie była pustka. Odczuwałam ulotność materialnej rzeczywistości i głęboki smutek. Popadając w depresję, marnotrawiłam wewnętrzne siły i dane mi talenty. Oddalając się od Pana Boga, pragnęłam coraz bardziej Jego Ojcowskiej miłości. Błądziłam, zadając tysiące pytań; słyszałam swój wewnętrzny krzyk zagubionego dziecka. I pewnego dnia coś się zmieniło, jakby niezauważalnie, zwyczajnie. Moje prośby, moje modlitwy zostały wysłuchane i dostałam kolejną szansę. Nadal wszystko wokół było takie samo, obok ci sami ludzie, te same przedmioty i wiele (a może nawet więcej) trosk, ale zmienił się mój wewnętrzny świat. Lęki egzystencjalne stawały się nie tak przerażające, przychodziła głęboka radość z każdego dnia, wyciszenie i uczucie, że nie jestem tak samotna, jak wcześniej myślałam. Później spotkałam swojego męża, za jego namową zawarłam związek sakramentalny. I zrozumiałam głębię darów przekazanych nam przez Pana Jezusa.
Pierwszy egzemplarz „Przymierza z Maryją” przeczytałam 11 lat temu. Należał do zmarłej mamy mojego przyszłego męża. Kilka lat później sama dostałam przesyłkę z Instytutu Ks. Piotra Skargi i odtąd to katolickie pismo na stałe gości w moim domu. Za każdym razem, kiedy otwieram skrzynkę pocztową i wyjmuję publikacje Instytutu, na mojej twarzy pojawia się uśmiech i z radością czytam kolejne wydawnictwa; do niektórych wracam po jakimś czasie ponownie, szukając duchowych drogowskazów. Z domu rodzinnego nie wyniosłam tradycji zgłębiania prawd wiary, dlatego każda książka nadesłana przez Instytut ukazuje mi bogactwo chrześcijańskiego świata z jego mądrością i przesłaniem. Poznaję siebie w swojej ułomności i wiem, że zawsze w każdej chwili towarzyszy mi Pan Jezus i Jego Przenajświętsza Matka. Choć przychodzą chwile, gdy błądzę, gdy moja wiara słabnie, to Ich bliskość odczuwam coraz mocniej i zawierzam Bożej Opatrzności swoje życie i troski. Więcej czasu poświęcam na modlitwę. Każdego dnia uczę się dostrzegać w najdrobniejszym szczególe piękno i doskonałość Bożego stworzenia. I wiem, że miłość zwycięża zło.
Apostołem Fatimy zostałam prawie trzy lata temu, gdyż w ten sposób chciałam podziękować Matce Bożej za wszystko, co dla mnie uczyniła i czyni do dziś. Chciałam też, aby dzięki temu za pośrednictwem Instytutu Ks. Piotra Skargi przesłanie naszej Pani trafiało do jak największej grupy osób. W moim domu figurka Fatimskiej Pani stoi na honorowym miejscu w gościnnym pokoju. Wiem, że w szczególny sposób strzeże mojej rodziny i zawsze mogę prosić Ją o pomoc. Największym cudem i darem wyproszonym za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny jest mój synek Jaś Bożydar, którego urodziłam, będąc prawie czterdziestoletnią kobietą. Powierzam go Jej opiece i wierzę, że Maryja zawsze nad nim czuwa, chroniąc go od złego. Często też myślę o Objawieniach Fatimskich oraz o błogosławionych pastuszkach Hiacyncie i Franciszku, a także o Siostrze Łucji, o ich odwadze i miłości do Maryi, o św. Janie Pawle II, który całe swoje życie oddał Matce Bożej.
Przynależność do Apostolatu jest dla mnie ważna, buduje w moim sercu poczucie więzi z jego członkami. Nie jestem sama. Apostolat Fatimy jest wielkim wsparciem, dodaje mi sił do walki z przeciwnościami losu, a wokół mnie jest dużo obojętnych religijnie osób. Cieszę się, że choć w ten sposób mogę podziękować Matce Bożej za Jej miłość i wstawiennictwo.
Przygotował MW
Dołącz do naszej duchowej rodziny Apostolatu Fatimy i powiedz „TAK” Maryi. Modląc się w intencji Instytutu i przekazując nam regularnie niewielką kwotę, wesprzesz to wielkie dzieło budzenia sumień Polaków. Otrzymasz codzienne wsparcie modlitewne sióstr klauzurowych, a 13. dnia każdego miesiąca będzie odprawiana Msza Święta w intencjach wszystkich Apostołów, w tym także za Ciebie. Prócz tego po roku będziesz brać udział w losowaniach pielgrzymek do Fatimy (w maju i październiku ok. 30 osób odwiedza miejsca objawień). Nie zwlekaj, zadzwoń pod numer 12 423 44 23 w sprawie członkostwa w Apostolacie Fatimy jeszcze dziś!
Swoimi przeżyciami związanymi z udziałem w Apostolacie Fatimy oraz pielgrzymką do miejsca Objawień Matki Bożej podzielił się z nami Pan Zbigniew Chlebowski ze Świdwina.
Czytając w „Przymierzu z Maryją” wypowiedzi uczestników wcześniejszych pielgrzymek do Sanktuarium w Fatimie wielokrotnie myślałem sobie, jak dobrze byłoby, gdybym i ja mógł tam pojechać. Zaraz jednak przychodziła refleksja, że to nie jest prawdopodobne, by przy tak dłużej ilości Apostołów Fatimy akurat na mnie trafił los. Tym większa była moja radość, gdy się okazało, że jednak jedziemy do Fatimy.
W ich życiu szczególną rolę odegrała pomoc Matki Bożej. Dała im ukojenie w cierpieniu, nadzieję, umocniła relacje z najbliższymi. Dwie Apostołki Fatimy, których wiara wynikająca z rodzinnej tradycji jest żywa, płynie w krwiobiegu codzienności, umacnia i pomaga przetrwać złe chwile. Choć różni je wiek, sytuacja rodzinna i pragnienia, to łączy niezawodna opieka Matki Bożej. Przedstawiamy ich świadectwa.
Ufność w pomoc Matki Bożej jest siłą Anny Męczyńskiej z mazowieckiego Baboszewa, 53-letniej rencistki dotkniętej chorobą, która ograniczyła jej codzienne funkcjonowanie, i jednej z tych Apostołek Fatimy, którą Matka Boża zaprosiła do Swojego sanktuarium w Fatimie.
Z radością informujemy, że długoletni Apostoł Fatimy, Pan Stanisław Drzewiecki z Tuliszkowa został uhonorowany przez ks. biskupa Wiesława Meringa medalem „Zasłużony dla Diecezji Włocławskiej”. O Panu Stanisławie pisaliśmy już w 96. numerze „Przymierza z Maryją”. Dziś postanowiliśmy jeszcze wrócić do Tuliszkowa, by wraz z naszym bohaterem cieszyć się z tego wyróżnienia.
